TOM LANOYE

Tom Lanoye kreeg de prijs der Nederlandse letteren, hem uitgerijkt door koning Filip.

De eer is terecht en voelt aan als een weliswaar te korte opheldering in de Vlaamse teloorgang. Vlaanderen zit opgescheept met een aantal weinig aantrekkelijke excellenties die waarschijnlijk niet gaan afhaken van de vlaamse baksteen saga. Cultuur en vernieuwing werden opnieuw ondergebracht in de onderste schuif. Zelf "Flanders Technology" of "Chambres d'amis" die een echte euforie in het leven roepten zijn "have beens".

Het moet dus niet verbazen dat de Vlaamse overheid geen goed woord had voor de bekroning van deze in Noord en (verlicht)Zuid geprezen, onvoorspelbare Lucifer. 

Blijven Palieter en de bloeiende boomgaard (overings niet te misprijzen) die nog door de enge vlaamse beugel kunnen. De Schelde is niet langer gesloten, de verbeelding wel. Weyts en Demir o.a. zijn niet "the stuff dreams are made of".