HET VLAAMS CANON

Vlaams minister Weyts (!) heeft het Vlaams Canon voorgesteld. Het is vooralsnog voorbarig om dit Opus te beoordelen. Het is wel opvallend hoe de eerste reacties nu al duidelijk  een bepaalde orientatie suggereren. Dit was voorspelbaar, sinds het initiatief toch aanleunt bij de geestesrichting van de N-VA.

Waarschijnlijk is dit Canon minder gericht op de toekomst dan op de vertrouwde themas die trouwens aanleiding geven tot de spanningen die nu zijn ontstaan met hedendaags cultuurbeleid en keuze. De meer overtuigende Vlaamse schrijvers en cratieve personaliteiten zullen waarschijnlijk niet worden  aangesproken door deze Soviet paedagogie.

De voorstelling waarop niemand stond te wachten is niet de Goncourt of de Pullitzer. Het doet denken aan de kater na de inhuldiging van het vernieuwd museum in Antwerpen, wanneer de vaststelling komt dat de ersatz en politieke bijziendheid er het grotendeels halen op inhoudelijke keuzes.