VIVALDI WAAR BENT U ?

The Vivaldi regering wordt bijna onzichtbaar. Zij schippert moeizaam door de Doggerbank van problemen, die ze pijnlijk ontwijkt maar niet langer aanspreekt.

Alexander De Coo is een gentleman, wat hem niet spaart van een dosis cynisme. Zijn regering heeft enkele niet oninteressante Ministers zoals Vincent Van Petegen, Thomas Dermine, Frans Vandenbrocke, Tinne Van der Straeten. Er zit ook een saboteur tussen , Karine Lalieux.

De problemen stapelen zich uitzichtloos op :  begroting, pensioenen, loonpolitiek, kernenergie, klimaat/ milieu, NAVO bijdrage enzv. Er moet werk worden gemaakt voor een pragmatische herfederalisering, om te vermijden dat de "deelstaten" en sommige van hun minder aantrekkelijke vertengenwoorigers voor het absurde en het verleden kiezen.

Het is moeilijk een aantal knopen door te hakken met een regering die samengesteld is met onderliggende tegenstrijdige agendas. Andersom is een wisseloplossing moeilijk te vinden met partijen die ekonomisch financieel aanvaardbaar zijn maar die blijven vasthouden aan hun Heimat theologie. In Belgie lopen de besturen in het Noorden en in het Zuiden verloren in voorbijgestreefde scenarios en gewoontes. De goedendag werd opgegraven  in Vlaanderen en in Wallonie kijkt men zich blind op een verpauperde omgeving en een strukturele corruptie.

De federale regering moet naar spoedzorg of er mee op houden. Ik durf mij niet meer voorstellen wat de Premier moet denken over deze trage teleurgang. Stel U voor wat Herman De Croo aan zijn zoon allemmal zegt.... Het wordt vooral tijd dat de inwoners van dit land eindelijk opnieuw iets zien bewegen. Symbolen zijn niet te onderschatten. Belgie ziet er nu uit als de kasseien ramp rond het koninklijk paleis en de Zavel (een schandaal) of de afschuwelijke ordening binnen het Brussels middeleeuws kluwen. De indruk bestaat dat zelf de aetificiele intelligentie nooit in Zaventem is geland.

Het land heeft naar 2030 eindelijk een toekomstgericht "projet mobilisateur" nodig. Thomas Dermine kan dit best op zich nemen maar de tijd dringt.