JOACHIM COENS ondermeer....

Men kan zich terecht de vraag stellen waarom nog zoveel aandacht uitgaat naar de voorzitter van de CD&V. Deze saaie figuur heeft zich tot nu toe alleen laten opmerken door het dragen van een soort harlekijn mantel, die misschien bedoelt was als verwijzing naar de vele standen binnen de partij. De CD&V van wijlen Jean Luc Dehaene is niet meer. Zij heeft nog de aantrekkingskracht van een spaars bijgewoonde hoogmis. Joachim Coens is voorzeker een best hoffelijke persoonlijkheid, maar het charisma van een retraite is niet opwindend.

De vandaag overwogen Vivaldi formule is mede aantrekkelijk omdat ze eindelijk de jongere generatie van politici (voorlopig) kan mobiliseren. Paul Magnette ziet er nu uit als een oudere staatsman. De formule is wel potentieel gevaarlijk omdat ze de N-VA naast zich neerlegt. Het duo De Wever / Francken in de oppositie valt niet te onderschatten . Een kartelvorning met Vlaams Belang kan ook op termijn niet worden uitgesloten, met alle gevolgen vandien voor het voortbestaan van deze Vlaamse regering.

De kiezer wil een relance.  Elke formule (ook enieuwe verkiezingen) moet uitendelijk een ekonomisch herstel centraal stellen. Een regering moet nu vooral een agelsaksisch communicatie potentieel voorstellen. De Covid 19 heeft opnieuw aangetoond hoe onmondig, pathetisch de Belg omgaat met taalvaardigheid. In tegenstelling met de buurlanden blijft de spreektaal hier een middenweg kiezen tussen het platvloers en het onhandige. De Oscar van het taal - rampgbied gaat ex-quo naar  Maggie De Block en Francois Belot (wie wist dat wij een minister van mobiliteit hadden ?).

Als Premier worden de namen van Alexander De Croo en Paul Magnette vernoemd. De naam van Koen Geens valt (weinig) op. Sophie Wilmes was the right woman in the right place. Zij is een politica met klasse en heeft aangetoond te kunnen incasseren en afstand nemen ten overstaan van de gebruikelijke kleinschalige burgeroorlog. Haar vertrouwelijkheid met budget is een plus punt voor een mogelijke Premier.

De staatshevorming komt er. Per Se is daar niets op aan te merken, alleszins voor wie wil afbouwen wat niet werkt en creatief herstellen wat haalbaar is in de huidige politieke conjunctuur. Belgie, en ook de deelstaten, moet worden afgeslankt . Bevoegdheden moeten worden doorgestuurd naar transparente beheerders liever dan onderverdeeld tussen kibbbelenede nobodies. Belgie heeft hehoefte aan  gedrag therapie. De onhandigheid in existentiele dossiers ( Jozef Chovanec, Sanda Dia, structurele armoede, stedelijke verloedering, enzv.) is onaanvaardbaar.

Na een samenloop van twee moreel uitputtende cycli - Corona en regeringshiaat - heeeft he land nood aan socio ekonomische mobilisatie. De burger is de politieke curatele beu. Of de vox populi zal overwegen boven eigenbelang en kortzichtigheid zullen de eerstkomende dagen aanwijzen. Het blijft verbazend  telkens opnieuw te moeten vrezen dat belgische politici uitmunten in hitting below the intellect.